Ze weet hoe het is om jezelf opnieuw uit te vinden. Op haar negentiende zette Amy Guns haar eerste stappen in de ouderenzorg. Als helpende op de Longstay-afdeling van zorgcentrum Martinus bood zij jarenlang liefdevolle ondersteuning aan cliënten met lichamelijke gezondheidsproblemen. Tussendoor nam ze, geïnspireerd door haar opa en oma, drie maanden onbetaald verlof om vrijwilligerswerk te doen in Ghana. Deze ervaring verruimde haar blik en sterkte haar in haar overtuiging: “Zorgen geeft mijn leven betekenis, ik wil er graag voor een ander zijn.”

 

 

Bonaire als keerpunt

Maar het leven loopt niet altijd zoals gepland. Na tien jaar zorgen bij Land van Horne werd Amy door een pijnlijke gebeurtenis op zichzelf teruggeworpen. Om afstand te nemen en de balans te hervinden, vertrok ze naar Bonaire. Ze werkte er in de horeca, op een klein resort waar ze ervoor zorgde dat het de gasten aan niets ontbrak. Na twee jaar keerde ze terug naar Nederland, samen met haar nieuwe partner, die ze op het eiland had ontmoet. De rugzak gevuld met positieve energie. Klaar voor een frisse start, op vertrouwde bodem.

 

 

Groeien en ontwikkelen bij Land van Horne

Bij Land van Horne kreeg Amy de kans om zich verder te ontwikkelen. Ze rondde de opleidingen Helpende Plus en Verzorgende IG af, en specialiseerde zich als aandachtsfunctionaris in de palliatieve zorg. Eind vorig jaar begon ze aan de opleiding tot verpleegkundige. Ze leert en werkt nu op de afdeling geriatrische revalidatiezorg (GRZ) van Land van Horne. Ze helpt cliënten die van de been zijn geraakt om weer vooruit te komen. “Het is prachtig om mensen die in een rolstoel binnenkomen weer lopend de deur uit te zien gaan. Ik geniet ook van mijn collega’s, die me als volwaardige kracht behandelen en me tegelijk de ruimte geven om te leren. Met mijn ervaring in de ouderenzorg kan ik op mijn beurt ook iets teruggeven. Het werkt twee kanten op.”

 

 

Het Waakboekje: steun in de laatste fase

Door het volgen van verschillende opleidingen heeft haar werk voor Amy meer diepgang gekregen. “Ik heb nu bijvoorbeeld veel meer kennis over ziektebeelden, medicatie, verpleegtechnische handelingen, palliatieve zorg en het coachen van collega’s.

 

 

Ook als mens is ze gegroeid. Op eigen initiatief ontwikkelde de Haelense het Waakboekje, een hulpmiddel dat naasten steun en informatie biedt aan het sterfbed van hun dierbare.

 

‘Ik ben dankbaar voor alle kansen die ik heb gekregen’

 

“Vijftien jaar geleden had ik dit nooit gedurfd. Nu ligt er een boekje met uitleg over het stervensproces, praktische tips en troostrijke gedichten dat binnen heel Land van Horne wordt aangeboden. Het boekje helpt familieleden om er écht te zijn, op een moment dat woorden vaak ontbreken. Daar ben ik wel trots op. Ik ben Land van Horne dankbaar voor de ruimte die ik heb gekregen. Er liggen hier zó veel kansen om te groeien. Aan iedereen die in de ouderenzorg werkt of dat overweegt, wil ik zeggen: grijp die kans, geef aan wat je wilt en durf te investeren in jezelf.

 

Kleine dingen maken het verschil

De tijd op Bonaire gaf haar leven een nieuwe, stevige basis. Met een goede balans tussen werk, studie en privé voelt Amy zich sterker dan ooit. “Ik vind het heerlijk om met de hond het bos in te gaan en mijn hoofd leeg te maken. Of samen met mijn man een dag of weekend weg te gaan. Dat houdt me in balans.

 

 

Voor de toekomst wil Amy zich verder specialiseren in terminale zorg. In de zorg voor mensen in de laatste fase van het leven kan zij het beste van zichzelf geven. “Natuurlijk is het soms zwaar. Als iemand overlijdt voor wie ik jarenlang heb gezorgd en met wie ik een mooie band heb opgebouwd, moet ik toch even slikken. Juist op die momenten is de waardering van de naaste familie zó waardevol. Vaak zit die in kleine dingen: een vriendelijke glimlach, een warme handdruk of gewoon een simpel ‘Dankjewel voor de goede zorgen’. Dan weet ik weer precies waarom ik ooit voor dit vak heb gekozen.”